του Mami Mizutori
Ειδικού Εκπροσώπου της Γενικής Γραμματείας για τη Μέιωση Διακινδύνευσης από Καταστροφές,
Γραφείο Ηνωμένων Εθνών για τη Μέιωση Διακινδύνευσης από Καταστροφές (Disaster Risk Reduction)
- Ο κορωνοϊός είναι μόνο ένας από τους πολλούς παγκόσμιους κινδύνους που απειλούν την ύπαρξή μας.
- Οι προηγούμενες προειδοποιήσεις για μια πανδημία αγνοήθηκαν επανειλλημμένα, παρά τις αυξανόμενες ενδείξεις ότι οι χώρες έπρεπε να προετοιμαστούν.
- Τώρα πρέπει να αναθεωρήσουμε τις στρατηγικές μας για τη μείωση της διακινδύνευσης για να προστατευτούμε από άλλες παγκόσμιες καταστροφές.
Σε όλο τον κόσμο η ζωή, όπως γνωρίζουμε, εξελίσσεται πιο γρήγορα από ό,τι θα μπορούσαμε να φανταστούμε ποτέ.
Σε μερικές χώρες, η εξάπλωση της COVID-19 επιβραδύνεται, προσφέροντας έναν τόνο ελπίδας. Αλλά ο κοινωνικοοικονομικός αντίκτυπος στα πιο ευάλωτα άτομα ανά τον κόσμο συνεχίζει να επιδεινώνεται. Η προοπτική είναι ζοφερή για εκατομμύρια που ζουν "ο ένας πάνω στον άλλο", σε συνθήκες φτωχογειτονιές ή σε πολυσύχναστα στρατόπεδα προσφύγων.
Δεδομένης της κλίμακας της πρόκλησης, τι πρέπει να κάνουμε τώρα;
Πρώτον, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η φύση του κινδύνου στην κοινωνία μας έχει αλλάξει δραματικά. Η ανθρώπινη δραστηριότητα έχει γίνει η κυρίαρχη επιρροή στο περιβάλλον και το κλίμα, στην εποχή αυτό που είναι γνωστή ως Ανθρωπόκενο.
Ο κίνδυνος έχει γίνει συστημικός. Δεν μπορεί να χωριστεί σε κατηγορίες που στη συνέχεια ανατίθενται σε υγειονομικές αρχές, υπηρεσίες διαχείρισης καταστροφών ή κέντρα έγκαιρης προειδοποίησης. Εάν οι κυβερνήσεις συνεχίσουν να λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο, η μεγαλύτερη εικόνα καθώς η καταστροφή θα εξελίσσεται θα παραμείνει αόρατη και οι λύσεις δεν θα είναι κατάλληλες.
Απαιτούνται λύσεις μείωσης της διακινδύνεσυης σε τομείς όπως το νερό, η αποχέτευση και η υγιεινή. εκπαίδευση, η υγεία και διατροφή, βιοποριστικά μέσα, παιδί και κοινωνική προστασία, καταφύγια και στέγαση και δημόσιοι ανοιχτοί χώροι.
Και προς επιδείνωση του σεναρίου, ενδέχεται να εμφανιστούν ταυτόχρονα αρκετοί κίνδυνοι. Καταστροφές έχουν ήδη συμπέσει με την κρίση COVID-19: πριν από δύο εβδομάδες, η Κροατία υπέστη σεισμό 5,5 Ρίχτερ και το Βανουάτου επλήγη από κυκλώνα κατηγορίας 5.
Οι ιοί δεν σέβονται το χρονοδιάγραμμα άλλων καταστροφών. Δεν σέβονται τα σύνορα ή την πολιτική. Γι 'αυτό χρειαζόμαστε παγκόσμιες λύσεις που θα λειτουργήσουν ακόμα όταν αποφασίσουμε να ανοίξουμε ξανά τα σύνορά μας.
Δεύτερον, αυτές οι λύσεις πρέπει να δώσουν προτεραιότητα στη βοήθεια στους πιο ευάλωτους. Οι περισσότεροι από τους φτωχούς του κόσμου ζουν σε χώρες όπου οι υποδομές και οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας δεν είναι κατάλληλες ούτε κάτω από φυσιολογικές συνθήκες.
Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών χαρακτήρισε την τρέχουσα κατάσταση μια ανθρώπινη κρίση, τονίζοντας ότι πρέπει να επικεντρωθούμε στους ανθρώπους και στις πιο ευάλωτες κοινότητες. Οι λύσεις πρέπει να καλύπτουν την ανάγκη πρόληψης της εξάπλωσης της COVID-19, καθώς και την ανάγκη απόκρισης στον εκτεταμένο κοινωνικοοικονομικό αντίκτυπο στους ανθρώπους.
Τρίτον, τα πλουσιότερα έθνη του κόσμου πρέπει να αναγνωρίσουν ότι έχουν αγνοήσει για πολύ καιρό τον κίνδυνο πανδημίας. Αυτή η καταστροφή έχει προβλεφθεί -πολλές φορές- και τώρα απειλεί την υγεία όλων στον πλανήτη.
Μόλις πριν από έξι μήνες, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Παρακολούθησης Ετοιμότητας, μια κοινή πρωτοβουλία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και της Παγκόσμιας Τράπεζας, δημοσίευσε την έκθεση "Ένας κόσμος σε κίνδυνο". Προειδοποίησε για "μια πολύ πραγματική απειλή, για μια ταχέως μετακινούμενη, εξαιρετικά θανατηφόρα πανδημία ενός αναπνευστικού παθογόνου που σκοτώνει 50 έως 80 εκατομμύρια ανθρώπους και εξαλείφει σχεδόν το 5% της παγκόσμιας οικονομίας".
Δύο χρόνια νωρίτερα, η Διεθνής Ομάδα Εργασίας για τη Χρηματοδότηση της Ετοιμότητας (International Working Group on Financing Preparedness), εξέδωσε την έκθεση "Από τον πανικό και την αμέλεια στην επένδυση στην ασφάλεια της υγείας" . Προειδοποίησε: "Πολλαπλές πανδημίες, πολλές εστίες, χιλιάδες ζωές που χάθηκαν και δισεκατομμύρια δολάρια εθνικού εισοδήματος εξαφανίστηκαν - όλα από το ξεκίνημα αυτού του αιώνα, σε μόλις 17 χρόνια - και όμως οι παγκόσμιες επενδύσεις στον τομέα ετοιμότητας και αντίδρασης σε πανδημίες παραμένουν τρομερά ανεπαρκείς"
Πόσο θα κόστιζε να ασφαλίσουμε τον κόσμο από μια τέτοια απρόβλεπτη κατάσταση;
Πριν από τρία χρόνια, η Επιτροπή για ένα Παγκόσμιο Πλαίσιο Μείωσης της Διακινδύνευσης για το Μέλλον (Commission on a Global Health Risk Framework for the Future) πρότεινε μέτρα για την αποτροπή καταστροφών στην υγεία, συμπεριλαμβανομένης μιας ετήσιας επένδυσης ύψους 3,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την αναβάθμιση των εθνικών συστημάτων υγείας. Επένδυση 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων στην έρευνα και ανάπτυξη και έως 155 εκατομμύρια δολάρια για τον ΠΟΥ για τη δημιουργία ενός ειδικού Κέντρου Επείγουσας Ετοιμότητας και Αντιμετώπισης Υγείας.
Λαμβάνοντας υπόψη την τρέχουσα οικονομική ύφεση και την έλλειψη ικανότητας να ανταποκριθεί επαρκώς στην πανδημία, αυτά τα ποσά φαίνονται πολύ λογικά.
Τέταρτον, η επιτυχία στη διαχείριση της διακινδύνευσης από καταστροφές εξαρτάται από τη χρηστή διακυβέρνηση και την πολιτική δέσμευση.
Πριν από πέντε χρόνια, τα κράτη μέλη του ΟΗΕ επέκτειναν τον ορισμό του κινδύνου, ώστε να συμπεριλάβουν βιολογικούς κινδύνους όταν υιοθέτησαν το πλαίσιο Sendai για τη μείωση διακινδύνευσης καταστροφών (Sendai Framework for Disaster Risk Reduction). Αυτό ήταν αποτέλεσμα μιας ώθησης από χώρες που είχαν βιώσει Ebola, MARS και SARS.
Το πλαίσιο Sendai καλεί έναν σημαντικό αριθμό κρατών μελών να έχουν εθνική στρατηγική για τη μείωση της διακινδύνευσης από καταστροφές έως το τέλος του τρέχοντος έτους. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, μόνο 81 χώρες αναφέρουν ότι έχουν τεθεί σε εφαρμογή. Σε πολλές από αυτές τις στρατηγικές δεν περιλαμβάνονται πανδημικές απειλές. Είναι καιρός τώρα να το διορθώσουμε ακολουθώντας τις οδηγίες του ΠΟΥ.
Αυτή η κρίση μας έδωσε μια τεράστια ευκαιρία να επανεκκινήσουμε τον τρόπο, με τον οποίο βλέπουμε την οικονομική ανάπτυξη και να αναγνωρίσουμε τι είναι σημαντικό για την επιβίωσή μας ως είδος και για τη βιώσιμη ανάπτυξη του πλανήτη.
Το COVID-19 είναι ένα κάλεσμα αφύπνισης. Θα ήταν θανατηφόρο λάθος να πατήσουμε το κουμπί αναβολής.
Πηγή: World Economic Forum
